کد مطلب:304433 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:208
نسبت ناروا
وَ اجْتِنابَ الْقَذْفِ حِجاباً عَنْ اللَّعْنَةِ؛ و برای نگهداری از لعنت و نفرین خداوند، دوری گزیدن از نسبتهای ناروا (تهمت زنا) را [قرار داد]. خدای تعالی می فرماید:
إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلاَتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظیمٌ. [1] بی گمان، كسانی كه به زنان پاكدامنِ بی خبر از همه جا و باایمان، نسبت زنا می دهند، در دنیا و آخرت لعنت شده اند، و برای آنها عذابی سخت خواهد بود.
اینكه در این آیه شریف، برای زنان باایمان، سه صفت: یك، پاكدامن. دو، بی خبر از همه جا. سه، باایمان، برشمرده شده است، حكایت از سنگینی گناهِ نسبت ناروا و تهمت زنا به دیگران دارد؛ زیرا شوهر داشتن و عفیف بودن، بی خبری و غفلت، و ایمان، هریك به تنهایی سبب تامّی است بر اینكه زنا را ظلم، و نسبت دهنده را ظالم، و متّهم و فرد مورد تهمت را بی گناهِ مظلوم جلوه دهد، تا چه رسد به اینكه همه آن وصفها با هم درباره یك شخص به كار روند؛ بدین معنا كه اگر زن متّهم به زنا، هم شوهردار، و هم عفیف و پاكدامن، و هم مؤمن، و هم غافل و بی خبر از چنین نسبتِ ناروایی باشد، در این صورت، نسبت زنا به او، ظلمی بزرگتر و گناهی عظیم تر خواهد بود و كیفرش در دنیا و آخرت، لعنت و نفرینِ خداوند است. از این روی، فاطمه(س) حكمتِ اجتناب و دوری گزیدن از نسبت ناروا را مانع از استحقاق نفرین و لعنت خداوند، دانسته است.
إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلاَتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظیمٌ. [1] بی گمان، كسانی كه به زنان پاكدامنِ بی خبر از همه جا و باایمان، نسبت زنا می دهند، در دنیا و آخرت لعنت شده اند، و برای آنها عذابی سخت خواهد بود.
اینكه در این آیه شریف، برای زنان باایمان، سه صفت: یك، پاكدامن. دو، بی خبر از همه جا. سه، باایمان، برشمرده شده است، حكایت از سنگینی گناهِ نسبت ناروا و تهمت زنا به دیگران دارد؛ زیرا شوهر داشتن و عفیف بودن، بی خبری و غفلت، و ایمان، هریك به تنهایی سبب تامّی است بر اینكه زنا را ظلم، و نسبت دهنده را ظالم، و متّهم و فرد مورد تهمت را بی گناهِ مظلوم جلوه دهد، تا چه رسد به اینكه همه آن وصفها با هم درباره یك شخص به كار روند؛ بدین معنا كه اگر زن متّهم به زنا، هم شوهردار، و هم عفیف و پاكدامن، و هم مؤمن، و هم غافل و بی خبر از چنین نسبتِ ناروایی باشد، در این صورت، نسبت زنا به او، ظلمی بزرگتر و گناهی عظیم تر خواهد بود و كیفرش در دنیا و آخرت، لعنت و نفرینِ خداوند است. از این روی، فاطمه(س) حكمتِ اجتناب و دوری گزیدن از نسبت ناروا را مانع از استحقاق نفرین و لعنت خداوند، دانسته است.
[1] سوره نور، آيه 23.